بهداشت روانی

هدف اصلی بهداشت روانی، پیشگیری است

 و این منظور به وسیله ایجاد محیط فردی و اجتماعی مناسب حاصل می گردد...

اصول اساسی بهداشت روانی

1-احترام به شخصیت خود و دیگران

یکی از شرایط اصولی بهداشت روانی ،احترام شخص به خود است و اینکه خود را دوست بدارد ویکی از علائم غیر عادی بودن،تنفر از خویشتن است

اصول بهداشت روانی مبتنی بر تقویت افراد است نه تخریب شخصیت آنها .بر اساس این اصول باید نسبت به دیگران اغماض وبردباری داشت وبه عوض تنبیه،تشویق را پیشه کرد و خلاصه اینکه برای شخصیت افراد احترام قائل شد

2-شناختن محدودیتها

یکی از اصول مهم بهداشت روانی روبرو شدن مستقیم شخص با واقعیت زندگی است.

خیلی از جوانان نه تنها نواقص خود را نمی پذیرند بلکه با آن به جنگ وستیزمی پردازند و به جای استفاده از استعدادها و منابع دیگر خود سعی دارند کاری را که انجام آن برایشان میسر نیست بهره گیرند.

اگر چه جدیت برای رسیدن به هدف امریست شایان تحسین،ولی سعی بیهوده به منظور دست یابی به مقصودی که امکانات جسمی و روانی برای آن نیست،رقت انگیزوناپسند است

3-پی بردن به علل رفتار

در هر عملی باید اصل علت و معلول حکم فرما باشد زیرا که از نظر علم هیچ پدیدهای خود به خود به وجود نمی اید.

روانشناسان چون میدانند رفتار بشر معلول علل بخصوصی است برای رفتارهایی که دارد سرزنش نمی کنند .به همان دلیل که پزشک بیماری را که مبتلا به سرطان باشد مورد شماتت قرار نداده و مقصر نمی داند.بنابراین از نظر علمای روانشناسی در رفتار"خوب وبد" موجود نیست بلکه هر ر فتاری عللی دارد و اگر رفتاری برای فرد و جامعه مضر باشد باید مانند بر طرف کردن مرض جسمی سعی بر درمان آن نمود .روانشناس یا هر متخصص بهداشت روانی به هیچ وجه قضاوت اخلاقی در مورد رفتار بشر نمی کند

4-رفتار تابع تمامیت فرد است

رفتار موجود بشر تابع تمامییت  وجود اوست،بدین معنی که روان تابع تن است وهر فرد انسانی بر اثر ارتباط خصوصیات روانی و جسمی موجود دست به عملی می زند. هیچ رفتاری جداگانه ودر خلاء انجام نمی گیرد و هیچ عملی مستقل از سایر اعمال و خصوصیات مو جود بروز نمی کند .ناراحتیهای جسمانی اختلاف روانی را باعث می شود و بالعکس نا رسائیهای روانی سبب بروز علائم جسمانی خواهد شد

5-احتیاجات اولیه

بهداشت روانی مستلزم دانستن و ارزش دادن به احتیاجات اولیه افراد بشر است.بعضی از این احتیاجات جسمانی و بعضی روانی است. شخص انعطاف پذیر می داند که احتیاج فرد هیچ وقت مطابقت کامل با مقتضیات اجتماعی نمی کند. بر این اساس سعی می نماید در برآوردن احتیاجات خود واقعیات را در نظر گرفته،بیشتر از اندازه لازم توقع نداشته باشد